Prawidłowo działająca tarczyca wydziela odpowiednią ilość określonych hormonów. Gdy z jakiegoś powodu organ ten nie działa poprawnie, najczęściej dochodzi do nadczynności lub niedoczynności tarczycy.

Niedoczynność tarczycy ma miejsce, gdy ilość hormonów wydzielanych przez tarczycę jest niewystarczająca dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Są to bardzo ważne hormony, ponieważ odpowiadają za prawidłowość procesów metabolicznych w organizmie. Jeżeli jest ich za mało, procesy te są znacznie spowolnione.

Dlatego do najważniejszych objawów zachorowania należą: widoczna utrata energii życiowej, nadmierne zmęczenie, senność, zaburzenia koncentracji, ciągłe uczucie zimna, a nawet stany depresyjne. Częstym objawem jest również pogorszenie stanu skóry, paznokci i włosów – skóra staje się sucha (a w okolicy kolan i łokci szorstka), paznokcie kruche, a włosy – łamliwe. Wielu chorych skarży się również na wzrost wagi i niemożliwość schudnięcia mimo stosowania diety.

Nieleczona niedoczynność tarczycy może spowodować poważne konsekwencje: sprzyja rozwojowi miażdżycy i choroby wieńcowej, może też powodować niebezpieczne spowolnienie akcji serca, a u kobiet – problemy z zajściem w ciążę i jej donoszeniem.

Dlatego obserwując u siebie wymienione wyżej objawy, warto zwrócić się do internisty, który w ramach rutynowych badań zleci najprawdopodobniej zmierzenie poziomu hormonu TSH we krwi. Jeżeli okaże się on zbyt niski, lekarz skieruje nas do endokrynologa, który wykona badania innych hormonów i USG tarczycy, by ustalić przyczynę niedoczynności. A tych może być kilka: zwłóknienie tkanki gruczołowej lub inne wady organu, lub nawet niedobór jodu w spożywanych pokarmach. Dlatego przy lekkich stanach niedoczynnościowych wystarcza często suplementacja jodu w diecie. Przy głębszej niedoczynności lekarz zazwyczaj zaleca przyjmowanie syntetycznego hormonu i okresowe badanie poziomu TSH dla ustalenia odpowiedniej dawki.