Niedokrwistość hemolityczna jest spowodowana szybką hemolizą krwinek czerwonych (erytrocytów), czyli ich rozpadem. Przeciętny erytrocyt żyje około 120 dni, natomiast w tej przypadłości ten okres skraca się blisko o połowę. Przyczynia się do tego wada budowy krwinek czerwonych, niektóre choroby zakaźne (malaria, toksoplazmoza), przyjmowane leki, substancje toksyczne, konflikt serologiczny matki z dzieckiem, jad żmii. Wyróżniamy niedokrwistość wrodzoną i nabytą. Główne objawy niedokrwistości hemolitycznej to osłabienie, bladość skóry, duszność, nudności, przyspieszone tętno, zawroty głowy, omdlenia, senność, żółtaczka, powiększona śledziona i wątroba. Aby zdiagnozować chorobę, konieczne jest wykonanie morfologi. Na niedokrwistość hemolityczną wskazuje niskie stężenie hemoglobiny i erytrocytów we krwi, sam kształt czerwonych krwinek również może odbiegać od normy. Leczenie opiera się na transfuzji krwi oraz stosowaniu środków zmniejszających aktywność układu immunologicznego.