Ospa wietrzna jest chorobą zakaźną wieku dziecięcego, cechująca się wysoką zaraźliwością, wywoływaną herpeswirusem VZV. Wirus ten wywołuje ogólne zakażenie organizmu, a przebycie choroby zazwyczaj gwarantuje odporność na nią w późniejszym życiu (pewną formą reaktywacji tego wirusa w organizmie jest półpasiec).

Choroba przenosi się drogą kropelkową, a okres jej wylęgania wynosi średnio 14 dni. Po tym czasie pojawia się wysoka gorączka, bóle głowy i ogólne złe samopoczucie. Następnie na skórze występować zaczynają zmiany, przybierające najpierw postać małych, czerwonych plamek, a następnie ewoluujących w pęcherzyki, a ostatecznie – strupy i krosty. Zmiany te zazwyczaj mocno swędzą.

U osób z obniżoną odpornością ospa wietrzna (a także półpasiec) mogą powodować poważne powikłania, takie jak blizny, zapalenie płuc czy zapalenie mózgu. Dlatego ważna jest profilaktyka, obejmująca szczepienia ochronne i izolację chorych. Leczenie polega na podawaniu leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych oraz miejscowym stosowaniu maści przeciwhistaminowych.