Zatorowość płucna jest spowodowana niedrożnością jednej lub większej ilości tętnic płucnych. Niedrożność w przypadku zatoru jest najczęściej wynikiem obecności zakrzepu blokującego światło tętnicy. Najpowszechniejszym powodem zatorów są skrzepliny pochodzące z żył głębokich kończyn dolnych. Najczęstszymi objawami zatoru są duszności, ból w klatce piersiowej, krwioplucie, podwyższona temperatura ciała i zasłabnięcie. Należy zwrócić uwagę no to, że objawy kliniczne są wysoce nie jednoznaczne, co utrudnia postawienie szybkiej diagnozy. Ryzyko wystąpienia zatorowości znacząco rośnie u chorych po przebytych operacjach chirurgicznych, Wiąże się to z długim czasem unieruchomieniem, które sprzyja powstawaniu zakrzepów. W leczeniu zatorowości płucnej stosuje się leczenie zachowawcze, którego celem jest rozpuszczenie skrzepliny, oraz, w przypadku pacjentów, którzy przeżyli ostrą fazę zatoru – leczenie inwazyjne, chirurgiczne.